بهترین روش برای طراحی یک قفل نرم افزاری بسته به مورد استفاده و نیازهای خاص می تواند متفاوت باشد. یکی از روش هایی که معمولا استفاده می شود استفاده از ترکیبی از شناسه های سخت افزاری مانند شناسه پردازنده، شماره سریال هارد و آدرس MAC است. این شناسه ها برای یک ماشین خاص منحصر به فرد هستند و می توان از آنها برای ایجاد یک کلید منحصر به فرد برای آن ماشین استفاده کرد.
کتابخانه های مختلفی در C++ موجود است که می توان از آنها برای بازیابی شناسه های سخت افزاری استفاده کرد، مانند WMI (دستگاه ابزار مدیریت ویندوز) برای ویندوز و سیستم فایل sysfs در لینوکس. علاوه بر این، کتابخانه‌های شخص ثالثی مانند کتابخانه شناسایی سخت‌افزار (HWID) برای C++ وجود دارد که روشی برای بازیابی شناسه‌های سخت‌افزاری ارائه می‌دهد.
برای تولید یک کلید برای یک کاربر، معمولاً ابتدا شناسه های سخت افزاری را از دستگاه کاربر بازیابی می کنید و سپس از یک الگوریتم رمزنگاری برای ایجاد یک کلید منحصر به فرد بر اساس آن شناسه ها استفاده می کنید. سپس این کلید را می توان برای استفاده با نرم افزار در اختیار کاربر قرار داد. توجه به این نکته ضروری است که کلید باید منحصر به فرد دستگاه باشد و به راحتی قابل تکرار نباشد و هنگام ذخیره کلید باید ایمن و رمزگذاری شود.
همچنین مهم است که توجه داشته باشید که برخی از کاربران ممکن است بتوانند با استفاده از ماشین های مجازی یا روش های دیگر برای تغییر شناسه های سخت افزاری خود، قفل های نرم افزاری را دور بزنند. بنابراین، توصیه می شود از ترکیبی از چندین روش برای تأیید صحت استفاده از نرم افزار استفاده کنید.